فَوَسْوَس‌َ لَهُمَا الشَّيْطَان‌ُ لِيُبْدِي‌َ لَهُمَا مَا وُورِي‌َ عَنْهُمَا مِنْ‌ سَوْآتِهِمَا وَ قَال‌َ مَا نَهَاكُمَا رَبُّكُمَا عَن‌ْ هَذِه‌ِ الشَّجَرَة‌ِ إِلاَّ أَنْ‌ تَكُونَا مَلَكَيْن‌ِ أَوْ تَكُونَا مِن‌َ الخَالِدِين‌َ (اعراف: 20)

سپس شيطان آن دو را وسوسه كرد، تا آنچه را از اندامشان پنهان بود، آشكار سازد و گفت: «پروردگارتان شما را از اين درخت نهى نكرده مگر بخاطر اينكه (اگر از آن بخوريد،) فرشته خواهيد شد، يا جاودانه (در بهشت) خواهيد ماند!» (20)

وَ قَاسَمَهُمَا إِنِّي‌ لَكُمَا لَمِن‌َ النَّاصِحِين‌َ (اعراف: 21)

و براى آنها سوگند ياد كرد كه من براى شما از خيرخواهانم. (21)

فَدَلاَّهُمَا بِغُرُورٍ فَلَمَّا ذَاقَا الشَّجَرَة‌َ بَدَت‌ْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَ طَفِقَا يَخْصِفَان‌ِ عَلَيْهِمَا مِنْ‌ وَرَق‌ِ الْجَنَّة‌ِ وَ نَادَاهُمَا رَبُّهُمَا أَلَم‌ْ أَنْهَكُمَا عَنْ‌ تِلْكُمَا الشَّجَرَة‌ِ وَ أَقُلْ‌ لَكُمَا إِن‌َّ الشَّيْطَان‌َ لَكُمَا عَدُوٌّ مُبِين‌ٌ (اعراف: 22)

و به اين ترتيب، آنها را با فريب (از مقامشان) فرودآورد. و هنگامى كه از آن درخت چشيدند، اندامشان [عورتشان‏] بر آنها آشكار شد و شروع كردند به قرار دادن برگهاى (درختان) بهشتى بر خود، تا آن را بپوشانند. و پروردگارشان آنها را نداد داد كه: «آيا شما را از آن درخت نهى نكردم؟! و نگفتم كه شيطان براى شما دشمن آشكارى است؟!» (22)

قَالُوا أَجِئْتَنَا لِتَلْفِتَنَا عَمَّا وَجَدْنَا عَلَيْه‌ِ آباءَنَا وَ تَكُون‌َ لَكُمَا الْكِبْرِيَاءُ فِي‌ الْأَرْض‌ِ وَ مَا نَحْن‌ُ لَكُمَا بِمُؤْمِنِين‌َ (يونس: 78)

گفتند: «آيا آمده‏اى كه ما را، از آنچه پدرانمان را بر آن يافتيم، منصرف سازى و بزرگى (و رياست) در روى زمين، از آن شما دو تن باشد؟! ما (هرگز) به شما ايمان نمى‏آوريم!» (78)

وَ أَوْحَيْنَا إِلَي‌ مُوسَي‌ وَ أَخِيه‌ِ أَنْ‌ تَبَوَّءَا لِقَوْمِكُمَا بِمِصْرَ بُيُوتَاً وَاجْعَلُوا بُيُوتَكُم‌ْ قِبْلَة‌ً وَ أَقِيمُوا الصَّلاَة‌َ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِين‌َ (يونس: 87)

و به موسى و برادرش وحى كرديم كه: «براى قوم خود، خانه‏هايى در سرزمين مصر انتخاب كنيد و خانه‏هايتان را مقابل يكديگر (و متمركز) قرار دهيد! و نماز را برپا داريد! و به مؤمنان بشارت ده (كه سرانجام پيروز مى‏شوند!)» (87)

قَال‌َ قَدْ أُجِيبَت‌ْ دَعْوَتُكُمَا فَاسْتَقِيَمَا وَ لاَ تَتَّبِعَان‌ِّ سَبِيل‌َ الَّذِين‌َ لاَ يَعْلَمُون‌َ (يونس: 89)

فرمود: «دعاى شما پذيرفته شد! استقامت به خرج دهيد و از راه (و رسم) كسانى كه نمى‏دانند، تبعيت نكنيد!» (89)

قَال‌َ لاَ يَأْتِيكُمَا طَعَام‌ٌ تُرْزَقَانِه‌ِ إِلاَّ نَبَّأْتُكُمَا بِتَأْوِيلِه‌ِ قَبْل‌َ أَنْ‌ يَأْتِيَكُمَا ذَلِكُمَا مِمَّا عَلَّمَنِي‌ رَبِّي‌ إِنِّي‌ تَرَكْت‌ُ مِلَّة‌َ قَوْم‌ٍ لاَ يُؤْمِنُون‌َ بِالله‌ِ وَ هُمْ‌ بِالْآخِرَة‌ِ هُم‌ْ كَافِرُون‌َ (يوسف: 37)

(يوسف) گفت: «پيش از آنكه جيره غذايى شما فرا رسد، شما را از تعبير خوابتان آگاه خواهم ساخت. اين، از دانشى است كه پروردگارم به من آموخته است. من آيين قومى را كه به خدا ايمان ندارند، و به سراى ديگر كافرند، ترك گفتم (و شايسته چنين موهبتى شدم)! (37)

يَا صَاحِبَي‌ِ السِّجْن‌ِ أَمَّا أَحَدُكُمَا فَيَسْقِي‌ رَبَّه‌ُ خَمْرَاً وَ أَمَّا الْآخَرُ فَيُصْلَب‌ُ فَتَأْكُل‌ُ الطَّيْرُ مِنْ‌ رَأْسِه‌ِ قُضِي‌َ الْأَمْرُ الَّذِي‌ فِيه‌ِ تَسْتَفْتِيَان‌ِ (يوسف: 41)

اى دوستان زندانى من! امّا يكى از شما (دو نفر، آزاد مى‏شود و) ساقى شراب براى صاحب خود خواهد شد و امّا ديگرى به دار آويخته مى‏شود و پرندگان از سر او مى‏خورند! و مطلبى كه درباره آن (از من) نظر خواستيد، قطعى و حتمى است!» (41)

قَال‌َ لاَ تَخَافَا إِنَّنِي‌ مَعَكُمَا أَسْمَع‌ُ وَ أَرَي‌ (طه: 46)

فرمود: «نترسيد! من با شما هستم (همه چيز را) مى‏شنوم و مى‏بينم! (46)

قَال‌َ فَمَنْ‌ رَبُّكُمَا يَا مُوسَي‌ (طه: 49)

(فرعون) گفت: «پروردگار شما كيست، اى موسى؟!» (49)

فَقُلْنَا يَا آدَم‌ُ إِن‌َّ هَذَا عَدُوٌّ لَك‌َ وَ لِزَوْجِك‌َ فَلاَ يُخْرِجَنَّكُمَا مِن‌َ الْجَنَّة‌ِ فَتَشْقَي‌ (طه: 117)

پس گفتيم: «اى آدم! اين (ابليس) دشمن تو و (دشمن) همسر توست! مبادا شما را از بهشت بيرون كند كه به زحمت و رنج خواهى افتاد! (117)

وَ لَمَّا وَرَدَ مَاءَ مَدْيَن‌َ وَجَدَ عَلَيْه‌ِ أُمَّة‌ً مِن‌َ النَّاس‌ِ يَسْقُون‌َ وَ وَجَدَ مِنْ‌ دُونِهِم‌ُ امْرَأَتَيْن‌ِ تَذُودَان‌ِ قَال‌َ مَا خَطْبُكُمَا قَالَتَا لاَ نَسْقِي‌ حَتَّي‌ يُصْدِرَ الرِّعَاءُ وَ أَبُونَا شَيْخ‌ٌ كَبِيرٌ (قصص: 23)

و هنگامى كه به (چاه) آب مدين رسيد، گروهى از مردم را در آنجا ديد كه چهارپايان خود را سيراب مى‏كنند و در كنار آنان دو زن را ديد كه مراقب گوسفندان خويشند (و به چاه نزديك نمى‏شوند موسى) به آن دو گفت: «كار شما چيست؟ (چرا گوسفندان خود را آب نمى‏دهيد؟!)» گفتند: «ما آنها را آب نمى‏دهيم تا چوپانها همگى خارج شوند و پدر ما پير مرد كهنسالى است (و قادر بر اين كارها نيست.)!» (23)

قَال‌َ سَنَشُدُّ عَضُدَك‌َ بِأَخِيك‌َ وَ نَجْعَل‌ُ لَكُمَا سُلْطَانَاً فَلاَ يَصِلُون‌َ إِلَيْكُمَا بِآيَاتِنَا أَنْتَُمَا وَ مَن‌ِ اتَّبَعَكُمَا الْغَالِبُون‌َ (قصص: 35)

فرمود: «بزودى بازوان تو را بوسيله برادرت محكم (و نيرومند) مى‏كنيم، و براى شما سلطه و برترى قرار مى‏دهيم و به بركت آيات ما، بر شما دست نمى‏يابند شما و پيروانتان پيروزيد!» (35)

وَالَّذِي‌ قَال‌َ لِوَالِدَيْه‌ِ أُف‌ٍّ لَكُمَا أَتَعِدَانِنِي‌ أَن‌ْ أُخْرَج‌َ وَ قَدْ خَلَت‌ِ الْقُرُون‌ُ مِنْ‌ قَبْلِي‌ وَ هُمَا يَسْتَغِيثَان‌ِ الله‌َ وَيْلَك‌َ آمِن‌ْ إِن‌َّ وَعْدَ الله‌ِ حَق‌ٌّ فَيَقُول‌ُ مَا هَذَا إِلاَّ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِين‌َ (احقاف: 17)

و كسى كه به پدر و مادرش مى‏گويد: «اف بر شما! آيا به من وعده مى‏دهيد كه من روز قيامت مبعوث مى‏شوم؟! در حالى كه پيش از من اقوام زيادى بودند (و هرگز مبعوث نشدند)! و آن دو پيوسته فرياد مى‏كشند و خدا را به يارى مى‏طلبند كه: واى بر تو، ايمان بياور كه وعده خدا حق است امّا او پيوسته مى‏گويد:» اينها چيزى جز افسانه‏هاى پيشينيان نيست! (17)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 13)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مى‏كنيد (شما اى گروه جنّ و انس)؟! (13)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 16)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (16)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 18)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (18)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 21)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (21)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 23)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (23)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 25)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (25)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 28)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (28)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 30)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (30)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 32)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (32)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 34)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (34)

يُرْسَل‌ُ عَلَيْكُمَا شُوَاظ‌ٌ مِنْ‌ نَارٍ وَ نُحَاس‌ٌ فَلاَ تَنْتَصِرَان‌ِ (الرحمن: 35)

شعله‏هايى از آتش بى‏دود، و دودهايى متراكم بر شما فرستاده مى‏شود و نمى‏توانيد از كسى يارى بطلبيد! (35)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 36)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (36)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 38)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (38)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 40)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (40)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 42)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (42)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 45)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (45)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 47)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (47)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 49)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (49)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 51)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (51)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 53)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (53)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 55)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (55)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 57)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (57)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 59)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (59)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 61)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (61)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 63)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (63)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 65)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (65)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 67)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (67)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 69)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (69)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 71)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (71)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 73)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (73)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 75)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (75)

فَبِأَي‌ِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَان‌ِ (الرحمن: 77)

پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد؟! (77)

قَدْ سَمِع‌َ الله‌ُ قَوْل‌َ الَّتِي‌ تُجَادِلُك‌َ فِي‌ زَوْجِهَا وَ تَشْتَكِي‌ إِلَي‌ الله‌ِ وَالله‌ُ يَسْمَع‌ُ تَحَاوُرَكُمَا إِن‌َّ الله‌َ سَمِيع‌ٌ بَصِيرٌ (مجادله: 1)

خداوند سخن زنى را كه درباره شوهرش به تو مراجعه كرده بود و به خداوند شكايت مى‏كرد شنيد (و تقاضاى او را اجابت كرد) خداوند گفتگوى شما را با هم (و اصرار آن زن را درباره حل مشكلش) مى‏شنيد و خداوند شنوا و بيناست. (1)

إِنْ‌ تَتُوبَا إِلَي‌ الله‌ِ فَقَدْ صَغَت‌ْ قُلُوبُكُمَا وَ إِنْ‌ تَظَاهَرَا عَلَيْه‌ِ فَإِن‌َّ الله‌َ هُوَ مَوْلاَه‌ُ وَ جِبْرِيل‌ُ وَ صَالِح‌ُ الْمُؤْمِنِين‌َ وَالْمَلاَئِكَة‌ُ بَعْدَ ذَلِك‌َ ظَهِيرٌ (تحريم: 4)

اگر شما (همسران پيامبر) از كار خود توبه كنيد (به نفع شماست، زيرا) دلهايتان از حق منحرف گشته و اگر بر ضدّ او دست به دست هم دهيد، (كارى از پيش نخواهيد برد) زيرا خداوند ياور اوست و همچنين جبرئيل و مؤمنان صالح، و فرشتگان بعد از آنان پشتيبان اويند. (4)