وَ إِذَا أُنْزِلَت‌ْ سُورَة‌ٌ أَن‌ْ آمِنُوا بِالله‌ِ وَ جَاهِدُوا مَع‌َ رَسُولِه‌ِ اسْتَأْذَنَك‌َ أُولُوا الطَّوْل‌ِ مِنْهُم‌ْ وَ قَالُوا ذَرْنَا نَكُنْ‌ مَع‌َ الْقَاعِدِين‌َ (توبه: 86)

و هنگامى كه سوره‏اى نازل شود (و به آنان دستور دهد) كه: «به خدا ايمان بياوريد! و همراه پيامبرش جهاد كنيد!»، افرادى از آنها [گروه منافقان‏] كه توانايى دارند، از تو اجازه مى‏خواهند و مى‏گويند: «بگذار ما با قاعدين [آنها كه از جهاد معافند] باشيم!» (86)

غَافِرِ الذَّنْب‌ِ وَ قَابِل‌ِ التَّوْب‌ِ شَدِيدِ الْعِقَاب‌ِ ذِي‌ الطَّوْل‌ِ لاَ إِله‌َ إِلاَّ هُوَ إِلَيْه‌ِ الْمَصِيرُ (غافر: 3)

خداوندى كه آمرزنده گناه، پذيرنده توبه، داراى مجازات سخت، و صاحب نعمت فراوان است هيچ معبودى جز او نيست و بازگشت (همه شما) تنها بسوى اوست. (3)