وَ عِبَادُ الرَّحْمَن‌ِ الَّذِين‌َ يَمْشُون‌َ عَلَي‌ الْأَرْض‌ِ هَوْنَاً وَ إِذَا خَاطَبَهُم‌ُ الْجَاهِلُون‌َ قَالُوا سَلاَمَاً (فرقان: 63)

بندگان (خاص خداوند) رحمان، كسانى هستند كه با آرامش و بى‏تكبّر بر زمين راه مى‏روند و هنگامى كه جاهلان آنها را مخاطب سازند (و سخنان نابخردانه گويند)، به آنها سلام مى‏گويند (و با بى‏اعتنايى و بزرگوارى مى‏گذرند) (63)

قُل‌ْ أَفَغَيْرَ الله‌ِ تَأْمُرُونِّي‌ أَعْبُدُ أَيُّهَا الْجَاهِلُون‌َ (زمر: 64)

بگو: «آيا به من دستور مى‏دهيد كه غير خدا را بپرستم اى جاهلان؟!» (64)