ذَلِك‌َ بِأَنَّه‌ُ كَانَتْ‌ تَأْتِيهِم‌ْ رُسُلُهُمْ‌ بِالْبَيِّنَات‌ِ فَقَالُوا أَبَشَرٌ يَهْدُونَنَا فَكَفَرُوا وَ تَوَلَّوْا وَاسْتَغْنَي‌ الله‌ُ وَالله‌ُ غَنِي‌ٌّ حمِيدٌ (تغابن: 6)

اين بخاطر آن است كه رسولان آنها (پيوسته) با دلايل روشن به سراغشان مى‏آمدند، ولى آنها (از روى كبر و غرور) گفتند: «آيا بشرهايى (مثل ما) مى‏خواهند ما را هدايت كنند؟!» از اين رو كافر شدند و روى برگرداندند و خداوند (از ايمان و طاعتشان) بى نياز بود، و خدا غنى و شايسته ستايش است! (6)

أَمَّا مَن‌ِ اسْتَغْنَي‌ (عبس: 5)

امّا آن كس كه توانگر است، (5)

وَ أَمَّا مَن‌ْ بَخِل‌َ وَاسْتَغْنَي‌ (ليل: 8)

امّا كسى كه بخل ورزد و (از اين راه) بى‏نيازى طلبد، (8)

أَنْ‌ رَآه‌ُ اسْتَغْنَي‌ (علق: 7)

از اينكه خود را بى‏نياز ببيند! (7)